Bu kez sizlere Duman dan bahsedeceğim.
Bizim küçük can yoldaşımız artık pek küçüklüğü kalmadı gerçi:)
2014 mart ayında Dumancıkla yollarımız kesişti.Hayvansever bir dostumuz sokakta bulmuş.
Sokak köpeklerinin sahiplendirmesine ön ayak olan Petarkadaş sitesinde gördüm fotoğrafını,çok şirindi aşık olduk Dumana.Dumanı kurtaran Ayşe Hanımla irtibata geçtik,evlerine gidip onlarla tanıştık tam bir hayvansever aile idi.Dumanı nerede büyüteceğimizi nasıl bakacağımızı öğrenince Dumanı bizim sahiplenmemize razı oldular.Dumanı kaptığımız gibi eve geldik.
Bu fotoğraf eve gelip ilk banyosunu yaptığı zaman.
İstanbulda evimizin bahçesinde 2 ay bekledi Duman yaşamını geçireceği çiftliğe gelmeyi.
İlk günlerde şaşkın şaşkın etrafta dolaşıp durdu.Küçük bir bahçeden kocaman bir bahçeye geçişe çabuk alıştı.:) Çiftlikte çalışma aralarını Dumanla doldurduk,hem dinlenip hemde keyifli anlar yaşadık onunla.
İlk zamanlar bizde etrafımızdaki yaşamlardan bi haberdik pek çoğunu Duman sayesinde farkettik.
İlk Kaplumbayı İlk Kirpiyi İlk Kurbayı Duman la keşfettik.Yürür gördüğü her canlıda yanına gidip bulduğu hayvanı bize gösterene kadar havlıyordu.
Sürüyü koruma güdüsü gitgide güçleniyor.
Sabah saatleri arazide yürümek yeni bitkiler ve hayvanları keşfetmekle geçiyor.Dumanda Konteynırın altında
güneşten kaçmaya çalışıyor.Biz yürüyüşe başlayınca her seferinde birden önümüze çıkıyor.
Evden tek başımıza uzaklaşmamıza izin vermiyor.
Bu hoşumuza gidiyor zira etrafta şirin yaratıklar kadar zararlı yaratıklarda var.Karşılaştığı her canlıda havlayarak yada duraklayıp geçmemize izin vermiyor.Eğer bir kişi arkada kalırsa asla uzaklaşmayıp ayrılan kişinin gelmesini bekliyor.
Dumanla kendimizi güvende hissediyoruz.Galiba artık oda korumanın anlamını iyice kavramış durumda.
Biz doğal hayatı tanımaya çalışırken Dumandan çok şey öğrendik.Öncelikle arazide dikkatli yürümeyi :)
Çalıştığımız anlarda yaptığımız her işte yanımızda idi.
Çiftliğe gelen aile birey leride aynı dikkatle korumayı ihmal etmedi.
Özellikle Saadet ablamla çıktığımız yürüyüşlerde ablamı özel korumasına alıp yanından ayrılmazdı.
Duman göz bebeğimizdi oda bunun farkındaydı :) Taki bir gün Zeytin çıkıp gelene kadar.
Bu davetsiz misafir Dumanın canını çok sıktı yemeğini ve özellikle bizim sevgimizi paylaşmak çok sinirini
bozdu.Zeytinin sahipleri ortaya çıktığında rahata erdi yine bizim ve arazinin tek sahibiydi :)
Bildiğiniz gibi burası hayvancılıkla uğraşan bir köy bunun için etrafta çok fazla köpek var.
Duman çoğu ile arkadaş fakat sanırım anlaşamadığı köpeklerde var son zamanlarda vücudunda ısırık izleri
görmeye başladık.Diğer köpekler genelde çift hatta 3-4 arkadaş birlikte geziniyor.
Dumanında bir yardımcıya ihtiyacı var.Zeytinden deneyimimiz var başka bir köpeği aramıza almaya kalkışırsak sorunlar yaşayacağız.Dumanı çiftleştirip yavrulardan birini büyütürsek bu sorunun ortadan kalkacağını düşündük.Kendi yavrusuna umarız daha insaflı davranacaktır.
Bizim bu isteğimiz anlamış olan köyün bütün köpekleri çiftliğe doluşmaya başladı :)Duman hırpalanmasın diye evin içinde saklıyoruz.Tuvalet zamanları zincirini takıp kısa yürüyüşler yapıyoruz Dumanında nabzını yoklayıp
Kime ilgi duyduğunu anlamaya çalışıyoruz.Dişi köpeklerin çiftleşme dönemlerinde en güçlü ve kendine en uygun olanı seçtiğini biliyoruz.
Etrafımızdaki hiç bir köpek Dumanın ilgisini çekmiyor hepside daha önce arkadaşlık edip boğuştuğu köpekler.Taaaaki fotoğraftaki delikanlı gelene kadar.Bu arkadaşı bi sabah kapının önünde bekler bulduk Dumanın ilgisini çekmeyi başardı :)Soruşturduk en kalabalık koyun sürüsünü güden Çoban serkanın köpeğimiş.On gün boyunca bu delikanlıyle yaşadık 1 dakika bile ayrılmadı 2. günün sonunda dayanamayıp onada yemek vermeye başladık.Diğer köpeklerin Dumana yaklaşmasına izin vermiyordu bizde rahat etmiştik zira arazideki yürüyüşlerimizi sona erdirmiştik her yerden kocaman kocaman köpekler beliri veriyordu:)
Sonra geldiği gibi gitti damat:)
Merak içinde Dumanın hamile kalıp kalmadığını anlamaya çalışıyoruz.Bize aşırı düşkün olmaya başladı geceleri ağlayıp içeri almamız için ağlıyor.İnternette kısa bir araştırmadan sonra bunun hamilelik belirtisi olabileceğini anlıyoruz.Emin değiliz ama ağlamasına içimiz dayanmıyor geceleri yanımıza alıyoruz.
5.haftadan sonra Dumanın hamile kaldığını keşfediyoruz.Yavrularını besleyeceği bezleri sütle dolmaya başladı.
Herzaman yediğinin 3 katı fazla yiyor çok cabuk acıkıyor,çabuk yoruluyor.Sabah yürüyüşlerinde sürekli oturup dinlenme ihtiyacı hissediyor.50.günden sonra bebekleri ellerimizde hissetmeye başladık.55.gün minik havlama sesleri duyduk60.gün bebekler Dumanın karnında sörf yapıyor gibiydi her hareketleri gözle görülüyor.
Tarih 01.04.2015 bu sabah yemeği reddetti hemde en sevdiği yemek tavuk budunu.
Doğumun yaklaştığını anladık okuduklarımıza göre 1 gün sonra doğum yapması gerekiyor.Doğum için önce kulübesini düşündük sonra evde yaparsa müdahale etmemizin kolay olacağını düşündük.Fakat Duman etrafta acele acele koşturup çalıların,ağaçların arasında dönüp durmaya başladı sonrada kayaların içinde dikenler ve ağaçla kaplı bir yeri eşelemeye başladı.Doğada olması gerektiği gibi.Doğumda kendini böyle daha rahat hissedeceğini düşündük Dumana saygı gösterdik.Bu fotoğraf kendi tercih ettiği bölge oldu çok çalı vardı önündeki çalıları alırsak gerektiğinde yardım ederiz diye düşünüp çalıları kestik Dumanı bırakıp işimize geri döndük.Sürekli onu kontrol ediyorduk.
Kısa bir süre sonra hazırladığı yerden çıkıp biraz ilersinde başka bir ağacın altında daha dikenlerle kamufle edilmiş bir yeri eşelemeye başladı okadar hızlı kazıyorduki şaşarsınız.
Bizim düşüncemize göre biz müdahale edip çalıları kesince rahatsız olup ilk seçtiği yeri terk etti.
Gece yarısı yada sabah doğum yapacağını tahmin ediyorduk.
Yarım saat sonra kontrol ettik anaaaa ilk bebek doğmuş çoktan zarı temizlenmiş göbek kordonu kesilmişti bile.Çok heyecan vericiydi,dün parmaklarımızın arasında hissettiğimiz canlılar şimdi biçim almış haliyle karşımızdalar.Saat 6 ya kadar 5 minik yavru oldu.1 saat sonra son kontrolu yaptık yavruların hepsi temizlenmiş sütlerini içiyorlardı.Dumanı bırakıp eve gitmek zordu ama bıraktık.Sabah erkenden koştura koştura yanına gittik,ne yazıkki yavrulardan ikisi ölmüştü üzüldük keşke dedik.Burda doğum yapmasına izin vermeseydik ama olması gereken buydu herhalde .Biraz süt verdik acıktığını düşünüp çok az içti daha sonraki yemek tekliflerimizide geri çevirdi.Yanına her gittiğimizde yavruları saklayıp yüzümüze bile bakmadı.Takii 3.gün sabah arabayı çalıştırana kadar arabanın sesini duyunca haykırarak yavrularını bırakıp bize koştu.Sakinleştirip bağladık,bağlanınca ağlamaya havlamaya başladı.Eldivenleri takıp yavruları kulübeye getirdik herşey bitti annede bebeklerde sakin.4.günün sonunda Dumanda iyice kendine geldi ve yemek yedi aç kurt gibiydi :)
Bu fotoğraflar 3. günden yavrular şimdi 2 katı büyüklükte neredeyse.Çok tatlılar.Yaşamın mucizesi doğum insanlar içinde hayvanlar içinde.
Duman kız anneliği tattı eminim,Duman için bundan sonra bambaşka bir hayat deneyimi var.
İnşallah uzun yıllar,sağlıklı bizimle geçen bir yaşamı olur.
Hayatınızdan mucizeler eksik olmasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder