Zeytin'nin Hikayesi

Merhaba

Bu gün söze Zeytin le başlamak istiyorum.Bildiğiniz gibi bir süre önce Zeytin kendiliğinden aramıza katılmıştı.

Sessiz,uysal ama ürkek bir oğlan Zeytin.Çiftliği Dumandan bile daha çok sahiplenmiş görünüyor.

Kapının önünden ve yanımızdan ayrılmıyor.

i

Duman normalde sosyal bir köpek,köydeki tüm köpeklerle dost onlara iyi davranıyor zaman zaman

yemeğini bile paylaşıyor.

Zeytin geldiğinde onada dostça davrandı oyun oynadılar taki biz Zeytine ilgi gösterip onu sevmeye başlayıncaya kadar.

Dumanın davranışları değişti Zeytine karşı acımasız olmaya başladı.Yemeğini yemesine bize yaklaşmasına asla izin vermiyor.Köpeğimizi tanıdığımız kadarı ile aralarında anlaşma yapmaları için uğraştık.

Son kavgada Zeytinin göz altında ve yanağında yaralanmalar oldu.

Zeytinin sağlığı açısından onu uzaklaştırmaya karar verdik çünkü Dumanın dostluk kurmaya niyeti yok 

sanırım içindeki kıskançlık canavarı uyandı.

Köyde küçük bir araştırma yapmıştık köpeğini kaybeden biri varmı diye ne yazıkki kimsenin kayıp köpeği yoktu.Böyle ufak tefek bir köpeğide kimse istemedi :(
Çevrede hayvan barınağıda yoktu.Bu kararımız hayvansever dostlarımızı biraz kızdıracak ama kendimizce başka çare bulamadık.
Dün sabah Zeytinin tasmasını takıp arabaya bindirmeye çalıştık.Çok zordu kurtulmak için çok çırpındı dişlerini gösterip bizi korkutmaya çalıştı.Sanki onun için yaptığımız planı seziyordu.Çaresiz boyun eğip arabaya bindi.İlk kez arabaya biniyor sanırım korkmuş ve tedirgin gözlerle bize bakıyor.
Yaklaşık 10 km uzakta insanların yoğun olduğu bir yerde tasmasını çıkarıp Zeytini serbest bıraktık.
Arabaya binip uzaklaştık ama vicdanımız izin vermiyordu çok sevdiğimiz birini kaybetmiş kadar üzgün idik.
Yapılması gereken birkaç iş için merkeze gitmek gerekiyordu.İşlerimizi halledip  geri dönene kadar Zeytini bıraktığımıza ikimizde çoktan pişman olmuştuk Zeytini bıraktığımız yere döndük.Zeytini aramaya başladık
ne yazıkki bulamadık pişmanlığımız bir kat daha arttı yapacak birşey yoktu eve geri dönmekten başka.
Kimbilir belkide eve gelirdi yine ansızın bir sabah.
Eve dönünce çalışmaya başladık Duman çok huzurlu görünüyor koşturup duruyordu.
Zeytini saat 11 gibi terk etmiştik bu pişmanlığı ömrümüzün sonuna kadar ,ç,m,zden atamayacağız sanırım.
Saat 17 oldu Duman birden gerginleşti :) kafamızı kaldırdığımızda Zeytin yanımızda belirdi.
Uzun zamandır bukadar sevindiğimizi hatırlamıyorum ,kahkahalar içinde gülüp Zeytinin karnını doyurduk.
Tabi Dumanın şerrinden koruyarak.Artık televizyonda Cesar iş başındayı ve internetten köpek eğitim video larını sıkıca takip etmemiz bu düşmanlığıda sona erdirmemiz gerekiyor.
Çünkü Zeytini çok seviyoruz,Dumanıda onlarda birbirlerini sevmek zorundalar :)
Duman bu durumdan hoşnut değil tabiki bu özel koruma onu sinirlendirdi.Uzun bir süredir ilk defa kapıyı
burnunun ucu ile açıp evdeki halının üzerine yayıldı geceyi bizimle geçirdi.

 İyi uykular Duman hanım,Yarın zor bir gün hepimiz için.